Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Μετά την Amy, τι;


pepON 94 θάνατοι σε τρεις μέρες. 92 νεκροί στη Νορβηγία από έναν παράφρονα ακροδεξιό αντι-ισλαμιστή που πήρε την καραμπίνα και σκόρπισε το θάνατο σε μια κατασκήνωση. Ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο σημαντικότερος έλληνας σκηνοθέτης όλων των εποχών. Αλλά ο θάνατος που με συγκλόνισε περισσότερο από όλους ήταν αυτός της Amy Winehouse.



Η Amy Winehouse ήταν αναμφίβολα μια μεγάλη φωνή. Είχε ένα ιδιαίτερο γρέζι που έκανε τη χροιά της ξεχωριστή. Δεν την μπέρδευες με καμία άλλη. Και ήταν και τυχερή. Έκανε δύο δίσκους με μεγάλη επιτυχία. Ειδικά ο δεύτερος, ο Back to Black (2006) ήταν απλά αριστουργηματικός. Σε αυτόν το δεύτερο δίσκο την ανακάλυψα κι εγώ γιατί δεν ακούω και πολύ soul αλλά περισσότερο rock μουσική. Και μαγεύτηκα όχι μόνο από τη φωνή της αλλά από την ερμηνεία της. Έδωσε στη soul το φιλί της ζωής και δικαίωσε τον τίτλο της. Τα τραγούδια της ήταν ουσιαστικά τραγούδια ψυχής.



Τα προβλήματα με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά την ακολουθούσαν πάντα. Μέσα από τα τραγούδια της υμνούσε την αυτοκαταστροφή της. They tried to make me go to rehab and I said no, no, no (Προσπάθησαν να με κάνουν να πάω στην αποτοξίνωση και είπα όχι, όχι, όχι).  I told you I was trouble, you know that I’m not good (Σας το είπα ότι ήμουν μπελάς, το ξέρετε ότι δεν είμαι καλή). We always said goodbye with words, I died a hundred times. You’ll go back to her and I’ll go back to black (Πάντα λέγαμε αντίο με λέξει, πέθανα εκατό φορές. Εσύ θα πας πίσω σ’ εκείνη κι εγώ πίσω στα μαύρα). My tears dry on their own (Τα δάκρυα μου στεγνώνουν μόνα τους). Όταν την άκουσα είπα, αυτή θα είναι η διάδοχος της Aretha Franklin.



Και όμως, η Winehouse έκανε τα πάντα για να πεθάνει… παραπατούσε, έπινε και σνίφαρε πάνω στη σκηνή. Οι εμφανίσεις της ήταν μια μεγάλη απογοήτευση. Λίγο πριν τη χαρεί το ελληνικό κοινό, στο Βελιγράδι, ήρθε η κατάρρευση. Το τέλος ήταν προδιαγεγραμμένο. Και την 23η Ιουλίου ήρθε το τέλος. Η Amy συνάντησε τη Janis Joplin, τον Kurt Cobain, τον Jim Morrison και τον Jimmy Hendrix στην ιδιότυπη κατάρα των 27.



Μετά την Amy, τι; Η συνεισφορά της στη αναγέννηση της soul είναι αδιαπραγμάτευτη. Μετά από εκείνη ξεπήδησαν και άλλες Αγγλίδες που τραγουδούν σαν μαύρες. H Duffy και η Adele. Η πρώτη έκανε μια επιτυχία (το Mercy) και μετά μετριότητες. Η Adele, όμως, είναι η πιτσιρίκα που κάνει τεράστια επιτυχία και στις δύο όχθες του Ατλαντικού με το αριστουργηματικό album 21 και με το single Rolling in the Deep. Και φυσικά, αν έχει το μυαλό στο κεφάλι της, θα γίνει ντίβα. Η μουσική δεν τελειώνει με ένα θάνατο. pepOFF


Δεν υπάρχουν σχόλια: