Μετά την Amy, τι;

pepON 94 θάνατοι σε τρεις μέρες. 92 νεκροί στη Νορβηγία από έναν παράφρονα ακροδεξιό αντι-ισλαμιστή που πήρε την καραμπίνα και σκόρπισε το θάνατο σε μια κατασκήνωση. Ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο σημαντικότερος έλληνας σκηνοθέτης όλων των εποχών. Αλλά ο θάνατος που με συγκλόνισε περισσότερο από όλους ήταν αυτός της Amy Winehouse.

Η Amy Winehouse ήταν αναμφίβολα μια μεγάλη φωνή. Είχε ένα ιδιαίτερο γρέζι που έκανε τη χροιά της ξεχωριστή. Δεν την μπέρδευες με καμία άλλη. Και ήταν και τυχερή. Έκανε δύο δίσκους με μεγάλη επιτυχία. Ειδικά ο δεύτερος, ο Back to Black (2006) ήταν απλά αριστουργηματικός. Σε αυτόν το δεύτερο δίσκο την ανακάλυψα κι εγώ γιατί δεν ακούω και πολύ soul αλλά περισσότερο rock μουσική. Και μαγεύτηκα όχι μόνο από τη φωνή της αλλά από την ερμηνεία της. Έδωσε στη soul το φιλί της ζωής και δικαίωσε τον τίτλο της. Τα τραγούδια της ήταν ουσιαστικά τραγούδια ψυχής.

Τα προβλήματα με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά την ακολουθούσαν πάντα. Μέσα από τα τραγούδια της υμνούσε την αυτοκαταστροφή της. They tried to make me go to rehab and I said no, no, no (Προσπάθησαν να με κάνουν να πάω στην αποτοξίνωση και είπα όχι, όχι, όχι).  I told you I was trouble, you know that I’m not good (Σας το είπα ότι ήμουν μπελάς, το ξέρετε ότι δεν είμαι καλή). We always said goodbye with words, I died a hundred times. You’ll go back to her and I’ll go back to black (Πάντα λέγαμε αντίο με λέξει, πέθανα εκατό φορές. Εσύ θα πας πίσω σ’ εκείνη κι εγώ πίσω στα μαύρα). My tears dry on their own (Τα δάκρυα μου στεγνώνουν μόνα τους). Όταν την άκουσα είπα, αυτή θα είναι η διάδοχος της Aretha Franklin.

Και όμως, η Winehouse έκανε τα πάντα για να πεθάνει… παραπατούσε, έπινε και σνίφαρε πάνω στη σκηνή. Οι εμφανίσεις της ήταν μια μεγάλη απογοήτευση. Λίγο πριν τη χαρεί το ελληνικό κοινό, στο Βελιγράδι, ήρθε η κατάρρευση. Το τέλος ήταν προδιαγεγραμμένο. Και την 23^η Ιουλίου ήρθε το τέλος. Η Amy συνάντησε τη Janis Joplin, τον Kurt Cobain, τον Jim Morrison και τον Jimmy Hendrix στην ιδιότυπη κατάρα των 27.

Μετά την Amy, τι; Η συνεισφορά της στη αναγέννηση της soul είναι αδιαπραγμάτευτη. Μετά από εκείνη ξεπήδησαν και άλλες Αγγλίδες που τραγουδούν σαν μαύρες. H Duffy και η Adele. Η πρώτη έκανε μια επιτυχία (το Mercy) και μετά μετριότητες. Η Adele, όμως, είναι η πιτσιρίκα που κάνει τεράστια επιτυχία και στις δύο όχθες του Ατλαντικού με το αριστουργηματικό album 21 και με το single Rolling in the Deep. Και φυσικά, αν έχει το μυαλό στο κεφάλι της, θα γίνει ντίβα. Η μουσική δεν τελειώνει με ένα θάνατο. pepOFF

Το καλοκαίρι της αβεβαιότητας: Προγραμματικές δηλώσεις

pepON Κι ενώ η Αθήνα βρίσκεται σε κίτρινη πολιορκία, κι ενώ στις Βρυξέλλες σήμερα γίνεται έκτακτη σύνοδος κορυφής για την οικονομική σταθερότητα της Ευρωζώνης και την Ελλάδα, ενώ η οικονομία της  Κύπρου, όπου πολλοί Έλληνες πήγαν τις καταθέσεις τους παίρνει την κάτω βόλτα (αυτό πολύ το χάρηκα, καλά να πάθουν) εγώ φεύγω για διακοπές. Αναγκαστικές και με μισή καρδιά γιατί δουλειά δεν έχω και ως εκ τούτου ούτε και λεφτά για να τις κάνω όπως γουστάρω. Δε συνεχίζω άλλο, τα έχω αναλύσει σε άλλη ανάρτηση. Φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια...

Από σήμερα λοιπόν θα είμαι on και off από τη λατρεμένη νήσο Σέριφο με τα κρυστάλλινα νερά και τις υπέροχες παραλιές (η φωτό είναι από τη μαγευτική παραλία της Λιάς όπου θα Λια..ζομαι γυμνός). Βλέπω φέτος να κάνω παρατεταμένες εξορμήσεις στις παραλίες και να βγάζω το άχτι μου στο κολύμπι. Έτσι για να ξεχνιέμαι. Οι έξοδοί μου στα clubs του νησιού θα είναι μειωμένες λόγω αψιλίασης. Κυρίως θα πηγαίνω στα live του Μεταλλείου ή αν μαζευτεί μεγάλη παρέα για εξόρμηση. Την υπόλοιπη μέρα το internet on the go θα πάρει φωτιά γιατί θα κοιτώ και θα στέλνω πολλά e-mails για δουλειά ενώ ότι θα μένει από τα καλοκαιρινά απογεύματα θα καταναλώνεται σε ανάγνωση βιβλίων φιλοσοφίας (ναι καλά διαβάσετε βιβλία φιλοσοφίας θα διαβάσω αυτό το καλοκαίρι: Λάχη και Λύσι του Πλάτωνα, τα Μετά τα Φυσικά του Αριστοτέλη και τον Αδαή Φιλόσοφο του Βολταίρου) και σε παρακολούθηση σειρών που έχω κατεβάσει (τον 2ο κύκλο του Glee, τον 1ο κύκλο του Treme και τη νέα επιτυχία Game of Thrones για την οποία έχω ακούσει τα καλύτερα).

Είμαι σίγουρος ότι η Σέριφος θα μου προσφέρει την ηρεμία που χρειάζομαι και ελπίζω κάποια στιγμή να λάβω κάποια καλή είδηση και να γυρίσω στην Αθήνα ή να πετάξω στο εξωτερικό...fingers crossed. Καλό καλοκαίρι. pepOFF

Πήγαινε την Ελλάδα όπου θέλεις ταξιτζή

pepON Πήγαινε την Ελλάδα όπου θέλεις ταξιτζή. Μαύρες ώρες και πικρές περνάει. Πιάσε το βολάν και οδήγησε το όχημα όπου γουστάρεις κλειστέ επαγγελματία με τις 4 και πλέον άδειες.

Πήγαινε την Ελλάδα όπου θέλεις ταξιτζή. Κλείσε λιμάνια, κλείσε αεροδρόμια. Άσε τον επισκέπτη αυτής της χώρας να αποκομίσει τις χειρότερες εντυοώσεις για την ελληνική φιλοξενία. Σου φταίει ο τουρίστας που άνοιξε το επάγγελμα, τιμώρησέ τον...Τιμώρησε τον άνθρωπο που σου δίνει ψωμί. Τιμώρησε τη μονάδικη πηγή πλούτου αυτής της χώρας που μπορούμε να αξιοποιήσουμε έστω και ελλιπώς.

Πήγαινε την Ελλάδα όπου θέλεις ταξιτζή. Ασε τον πρόεδρό σου να συνδιαλέγεται με τον φιλόδοξο Τόνι που ποντάρει στο χάος.  Απείλησε, εκβίασε, μεγάλε συνδικαλιστή παλαιάς κοπής.

Πήγαινε την Ελλάδα όπου θέλεις ταξιτζή. Συνέχισε να έχεις το ύφος του άντρα του πολλά βαρύ, του μάγκα, του Greek Lover που κολλάει σε κάθε γκόμενα που μπαίνει μέσα στο ταξί. Συνέχισε να νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα απο διεθνή πολιτική και οικονομία μέχρι lifestyle. Και χρέωνε τον ξένο περισσότερο, κουτόφραγκος είναι....

Πήγαινε την Ελλάδα όπου θέλεις ταξιτζή. Ναι, εσύ που δεν έχεις εταιρεία ταξί έχεις πληρώσει ένα σκασμό λεφτά για την άδεια. Αλλά πως θα προχωρήσει αυτή η χώρα μπροστά αν δεν ανοίξουν τα επαγγέλματα; Πως θα προχωρήσει η χώρα αν δεν ανοίξουν οι αγορές; Η χώρα δεν έχει λεφτά να σε αποζημιώσει. Κατάλαβέ το. Με τη δουλειά σου και μόνο. Όπως σε όλα τα επαγγέλματα αν είσαι καλός θα κρατηθείς. pepOFF

TINA ( There is no alternative) Μπιρμπίλη

pepON Τι το θέλω το internet, ούτε λίγο πριν φύγω διακοπές δε με αφήνει ν' αγιάσω. Άνοιξα τη σελίδα του Βήματος και βλέπω φάτσα φόρα την πράσινη Τίνα που ο πρωθυπουργός μας αφού την έβαλε Υπουργό Περιβάλλοντος (και σωστά, γιατί είναι στον τομέα της) αποφάσισε μετά τον ανασχηματισμό να την αξιοποιήσει ως πρέσβειρα της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ. Να μη μείνει χωρίς μισθό το κορίτσι...τώρα που έχασε τον υπουργικό της θώκο από τον Παπακωνσταντίνου με τον οποίο είχε γίνει μαλλιά κουβάρια όσο ήταν υπουργός. Γενικώς η Τίνα είχε τσακωθεί με όλο το υπουργικό συμβούλιο...

Αλήθεια τι δουλειά έχει μια φυσικός με μεταπτυχιακό και διδακτορικό στο περιβάλλον στον ΟΟΣΑ; Χάθηκαν οι οικονομολόγοι ή οι πολιτικοί επιστήμονες με ειδίκευση στην αναπτυξιακή πολιτική; Γιατί πρέπει κάθε φορά να ανταμείβονται οι κολλητοί έναντι άλλων που έχουν τα προσόντα για μια θέση; Μετά τους αποτυχόντες πολιτευτές που όλως τυχαίως έγιναν διοικητές νοσοκομείων ή κατέλαβαν υψηλά πόστα (λατρεμένο opengov), μετά τον ναυπηγό Μίχα, που έγινε εν μια νυχτί πρόεδρος του ΕΦΕΤ για να μη φύγει από το δημόσιο payroll έτσι και η Τίνα... Αυτή η χώρα δε θα αλλάξει ποτέ...Για το πολιτικό μας σύστημα οι ημέτεροι πάντα θα επιπλέουν. Όσοι κηδεύονται δημοσία δαπάνη συνήθως έχουν ζήσει και δημοσία δαπάνη. Άλλωστε ΤΙΝΑ (There Is No Alternative)

Ωρες ώρες εύχομαι να είχα μάνα τραγουδίστρια και να πήγαινα γυμναστήριο με τον πρωθυπουργό; Να το προσέξω;; Και έτσι για την πλάκα: άλλοι δε βρίσκουνε δουλειά ούτε στην Ελλάδα ούτε στο εξωτερικό και η Τίνα ενώ έχει δουλειά στην Ελλάδα βρήκε θεσάρα στο εξωτερικό. Τι σου είναι η καβάτζα ρε πούστη μου!!! Είναι να μην καβατζωθείς, άπαξ και καβατζώθηκες το έχεις λύσει το πρόβλημα μέχρι και τα γεράματά σου...  pepOFF

Με το ένα πόδι στ' άστρα και τα δυο στην κόλαση

pepON Η αντίστροφη μέτρηση για τις διακοπές άρχισε. Δειλά δειλά ξεδιαλύνω τι ρούχα θα πάρω, ποια βιβλία θα πάρω μαζί μου (αποφάσισα να πάρω μόνο βιβλία φιλοσοφίας), τι cd θα κατεβάσω, ποια επεισόδια σειρών θα κάψω σε dvd (Glee, Treme, Game of Thrones στάνταρ)... κάποια τελευταία ψώνια και ρυθμίσεις για το internet on the go. H "ζωή" αρχίζει να μπαίνει σιγά σιγά σε καλοκαιρινούς ρυθμούς...ποια ζωή όμως;

Φέτος κάτι με τραβάει πίσω. Είναι η συλλογική κατάθλιψη που μας έχει πιάσει όλους τους Έλληνες; Είναι η ανασφάλεια για το μέλλον; Είναι οι τύψεις που αν και άνεργος έχω την τύχη να έχω δικό μου σπίτι σε νησί ενώ άλλοι θα ξεροψήνονται στην Αθήνα; Με μισή καρδιά θα φύγω. Για πρώτη φορά εύχομαι κάτι να συμβεί και να μην πάω διακοπές. Κάτι καλό. Να χτυπήσει το τηλέφωνο για δουλειά από τα αμέτρητα βιογραφικά που έχω στείλει και συνεχίζω να στέλνω.

Και πέρσι τέτοια εποχή ήμουν άνεργος. Αλλά δε με ένοιαζε τόσο αν και προσπαθούσα. Είχα μόλις απολυθεί από το Στρατό και το νησί φάνταζε παράδεισος. Φέτος μετά από μια δουλειά τριώρου που δεν ανταμείφθηκε όπως θα μου άξιζε και μια αμισθί πρακτική που το μόνο που μου έδωσε ήταν γνώσεις, με ελάχιστες συνεντεύξεις χωρίς αποτέλεσμα, με μια χώρα που παραπαίει, με προσωπικές απώλειες και οικονομικές φουρτούνες, με τι ψυχολογία να πας διακοπές κι ας μην πληρώνεις ξενοδοχεία και διατροφή; Με τι καρδιά να απολαύσεις το δροσερό νερό της θάλασσας των Κυκλάδων όταν όλα γύρω σου γκρεμίζονται; Αυτό το καλοκαίρι προμηνύεται να είναι το καλοκαίρι της κατάθλιψης και εμένα θα με βρει με το ένα πόδι στα άστρα και τα δυο στην κόλαση που λέει και το άσμα.

Το νησί ευτυχώς είναι κοντά. Αν συμβεί κάτι ενώ θα βρίσκομαι εκεί σε 2 ώρες θα είμαι Αθήνα. Για πρώτη φορά, εγώ ο Αιγόκερως που δε θέλει να φεύγει από το πρόγραμμα θέλω τόσο πολύ να μου ανατραπούν τα σχέδια...Καλωσήρθατε στο καλοκαίρι του 2011, το πιο απρόβλεπτο όλων... pepOFF

To Δέντρο της Ζωής

pepON Το Δέντρο της Ζωής ήταν μια ταινία που ανυπομονούσα να δω. Κυρίως γιατί έπαιζε ο αγαπημένος μου ηθοποιός, ο Sean Penn. Αλλά και γιατί κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες.

Δεν πήγα την πρώτη εβδομάδα που βγήκε στις αίθουσες. Περίμενα. Να ακούσω και να διαβάσω κριτικές και εντυπώσεις. Οι κριτικοί μοιρασμένοι αλλά και το κοινό μοιρασμένο. Ο Σταύρος Θεοδωράκης έγραψε στο protagon ότι έφυγε στο διάλειμμα. Με ιντρίγκαρε περισσότερο να το δω. Μετά έσκασαν οι πολιτικές εξελίξεις και κάποια οικογενειακά-οικονομικά προβλήματα που δε μου άφηναν χρόνο και διάθεση.

Χθες αποφάσισα να το δω. Στο Σινέ Παράδεισος στον Κορυδαλλό, ένα από τα ωραιότερα θερινά σινεμά της Αθήνας. Κόσμος αρκετός και όλων των ηλικιών. Άλλοι κάπως υποψιασμένοι, άλλοι με την ιδέα ότι θα δουν ταινία για ποπ κορν και μπύρα. Η δεύτερη κατηγορία (που ήταν και η πλειονότητα) απογοητεύτηκε οικτρά. 5 άτομα σηκώθηκαν και έφυγαν στα πρώτα 20 λεπτά. Άλλα 10 στο διάλειμμα. Εγώ, από θέση, δεν εγκαταλείπω ποτέ βιβλίο, ταινία ή θεατρική παράσταση ακόμα κι αν δεν μου αρέσει (και η συγκεκριμένη δε μου άρεσε) γιατί θέλω να δω που το πάει ο συγγραφέας και τι θέλει να πει.

Το Δέντρο της Ζωής είναι μια ταινία ή του ύψους ή του βάθους. Μπορεί να σε συνεπάρει, μπορεί να σε ρίξει ή να σε σηκώσει. Σε καμία περίπτωση δε σε αφήνει αδιάφορο. Θα προειδοποιήσω όσους πάνε να τη δουν: Η ταινία δεν έχει δράση (ούτε καν δραματουργική) και οι πρωταγωνιστές δε μιλούν πολύ. Το Δέντρο της Ζωής είναι ένα φιλμικό ταξίδι στη συνομιλία του ανθρώπου με το Θεό, στην κατανόηση της απώλειας, στη γέννηση, τη ζωή και το θάνατο. Από σκηνοθεσία και φωτογραφία σκίζει. Ο Terrence Malick είναι μάστορας στη σκηνοθεσία και δίνει εικόνες απίστευτης ομορφιάς επενδεδυμένες μουσικά με υπέροχα κλασικά κομμάτια και πρωτότυπη μουσική από τον Alexandre Desplat. Οι εθισμένοι στα σκυλάδικα θα βαρεθείτε σίγουρα. Εγώ που τα ακούω όλα το ευχαριστήθηκα.

Και πάμε στο σενάριο και τι ήθελε να πει. Η ιστορία στρέφεται γύρω από μια Αμερικανική οικογένεια που χάνει το ένα από τα τρια παιδιά της. Τα μέλη της μιλούν στο Θεό. Συνέχεια. Υπομένουν δυστυχίες, απώλειες, αποτυχίες σαν τον Ιωβ. Μπροστά και πίσω στο χρόνο. Κάπου στη μέση της ταινίας η εικόνα αλλάζει, με όχημα την κραυγή της μάνας (που την υποδύεται υποδειγματικά η Jessica Chastain, η καλύτερη ερμηνεία στην ταινία) "Που βρισκόσουν Θεέ μου όταν έχασα το γιό μου; Γιατί Θεέ μου δε βλέπεις ότι υποφέρουμε;", ο Mallick δίνει τη δική του φιλμική απεικόνιση της δημιουργίας του κόσμου που καταλήγει στη γέννηση ενός μωρού. Όλο το ζωικό και φυτικό βασίλειο περνά από την οθόνη, σε σημείο που αναρωτιέσαι αν βλέπεις δράμα ή ντοκιμαντέρ στο Discovery Channel. Μετά η ζωή της οικογένειας κυλά...δε λέω περισσότερα.

Αυτό το διαρκές αλισβερίσι με το Θεό συνεχίζεται καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας, κάτι που εμένα με ενόχλησε γιατί είμαι και άθεος. Το έργο είναι κομματάκι βαρύ, θέλει ηρεμία, δεν ενδείκνυται για χαλάρωση, το σκέπτεσαι συνέχεια όταν βγεις από την αίθουσα. Το σενάριο είναι πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμένοι, έχει μηνύματα αλλά κάτι δε μου κόλλαγε σε αυτή την ταινία και ακόμα προσπαθώ να το βρω γράφοντας αυτές τις γραμμές.

Με άριστα το 10 του βάζω 3 για την υπέροχη φωτογραφία και την ερμηνεία της Jessica Chastain. pepOFF