pepON Ήμουν κι εγώ στο Σύνταγμα χθες, 1 από τους περίπου 40000 που συγκεντρώθηκαν χωρίς κομματική ή συνδικαλιστική καθοδήγηση για να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους ενάντια στην κρίση και στην απραξία. Οφείλω να πω ότι στην αρχή ήμουν πολύ επιφυλακτικός, αλλά κατά τις 5:30 είπα "θα πάω" και αν δω κάτι που δε μου αρέσει θα φύγω.
7 παρά ήμουν στο Σύνταγμα. Κοσμοπλημμύρα. Πέτυχα πάνω στην αλλαγή της φρουράς στον Άγνωστο Στρατιώτη. Οι διαδηλωτές χειροκροτούσαν τους στρατιώτες κάθε φορά όταν γινόταν αλλαγή φρουράς. Ένας πήγε να ψελίσει το γνωστό σύνθημα "Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι". Το κοινό δεν ανταποκρίθηκε. Απέναντι στα ΜΑΤ χωρίς ύβρεις, χωρίς εντάσεις. Ίσως γιατί οι γνωστοί μπαχαλάκηδες δεν παρεισέφρησαν. Και αν υπήρχαν, απομονώθηκαν. Απόν και κάθε κομμάτικο χρώμα. Κάποιες ελληνικές σημαίες εδώ κι εκεί. Κάποιοι της ΟΛΜΕ πήγαν να ανεβάσουν πλακάτ, ο κόσμος απαίτησε να το κατεβάσουν και το κατέβασαν. Οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ που ήρθαν στις 9 με το γερανό έκατσαν στο κάτω μέρος της πλατείας και ορισμένοι χωρίς τα διακριτικά τους ενώθηκαν με τους ήδη συγκεντρωμένους. Δεν άνοιξε ρουθούνι. Τα συνθήματα ήταν αρκούντως ποδοσφαιρικά ενώ η μούτζα (προς τη Βουλή και προς τη Μεγάλη Βρετανία που ήταν συγκεντρωμένες οι κάμερες) έδινε και έπαιρνε. Κατά καιρούς τραγουδούσαμε τον Εθνικό Ύμνο και το Ένα το Χελιδόνι.
Περπάτησα όλο το μήκος του συγκεντρωμένου πλήθους. Στο Σύνταγμα χθες συγκεντρώθηκαν άνθρωποι όλων των ηλικιών, όλων των κοινωνικών στρωμάτων. Δεν είδα πολλούς μετανάστες. Είδα νέους, είδα νέα ζευγάρια με τα μωρά τους, παππούδες, ΑΜΕΑ. Είδα εκπρόσωπους του πνευματικού κόσμου όπως τον πρώην πρύτανη του ΕΜΠ, καθηγητή Νίκο Μαρκάτο και τη συγγραφέα Ιωάννα Καρυστιάνη. Ηθοποιούς όπως τον Αιμίλιο Χειλάκη, τον Δημήτρη Αλεξανδρή και τον Όθωνα Μεταξά. Μέχρι και τηλεοπτικούς "αστέρες" όπως τον Νίκο Παρτσώλη του Alter (που τον πλησίαζε ο κόσμος να του δείξει τη συμπαράστασή του στους χειμαζόμενους εργζομένους του σταθμού) και τον Σάββα Πούμπουρα. Θα ήταν κι άλλοι που δε θα τους είδα.
Δυστυχώς τα καθεστηκύια ΜΜΕ λόγω έλλειψης επεισοδίων, δεν έδειξαν το μεγαλείο αυτής της συγκέντρωσης. Με μόνη περιφρούρηση την υγιή συνείδηση των συγκεντρωμένων, η διαδήλωση αυτή ήταν η πιο "καθαρή". Ένιωσα πολύ περήφανος που ήμουν κι εγώ 1 από τους 40000.
Κάτι αλλάζει. Όταν 40000 κόσμος ξεκόλλησε από τα αποχαυνωτικά παιχνίδια του Facebook, τα Μυστικά της Εδέμ και τη Ζωή της Άλλης και κατέβηκε στο Σύνταγμα, υπάρχει ελπίδα. Άραγε, πόσο θα κρατήσει αυτή η αφύπνιση; pepOFF
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου